Reguliere contra alternatieve benadering

Oogkleppen van het reguliere circuit

Het grote verschil tussen reguliere geneeswijzen en alternatieve geneeswijzen zit 'm wel in 'Chi'. Chi is de energie die volgens Traditionele Chinese Geneeswijzen als acupunctuur, door onze meridianen stroomt. Chi wordt door het reguliere circuit buitengesloten terwijl de werkwijze van acupuncturisten, homeopaten, kinesiologen en vele andere alternatieve therapeuten vrijwel geheel berust op het herstellen / manipuleren van chi.

Zolang de reguliere geneeskunde het bestaan van chi en meridianen blijft ontkennen, maakt het reguliere circuit het zichzelf onmogelijk de ware aard van aandoeningen ooit te begrijpen.

Reguliere geneeswijzen bedrijven heel vaak symptoombestrijding: ergens tussen oorzaak en gevolg wordt, vaak met behulp van medicijnen, een onderbreking ingebouwd om de ongewenste symptomen te voorkomen. Maar de ware oorzaak blijft!

En elk medicijn heeft ongewenste bijwerkingen. Dus elke effectieve geneeswijze die de oorzaak van een symptoom onderuit kan halen zonder gebruik te maken van medicijnen verdient zonder meer de voorkeur. Zeker naarmate je ouder wordt en er medicijnen toegediend moeten worden om de negatieve bijwerkingen van andere medicijnen te onderdrukken, wordt helder dat deze wijze van genezen geen goede weg is.

In het alternatieve circuit (in ieder geval bij geneeswijzen als acupunctuur, NAET en kinesiologie)  denkt men niet in termen van aandoeningen als 'astma' of 'eczeem'. Men denkt daar in termen van blokkades op onze meridianen die de energiestroom naar onze organen belemmeren die opgeheven moeten worden. Elk ziektebeeld komt voort uit een combinaties van blokkades. En die combinatie verschilt van persoon tot persoon. 'Astma' en 'eczeem' zijn slechts uitingsvormen die de behandelaar informatie kunnen geven over waarschijnlijk aanwezige blokkades. Het is niet de astma of de eczeem die dient te worden bestreden. Het zijn de blokkades die eraan ten grondslag liggen die dienen te worden opgespoord en geëlimineerd.

Alternatieve geneeskunde zou eigenlijk gewoon Geneeskunde moeten heten.
Reguliere geneeskunde zou beter Complementaire geneeskunde kunnen heten.
(Nog beter: Regulier en alternatief zou een ondeelbare eenheid moeten vormen.)

De reguliere geneeskunde 'slechts' de status complementair???

Ja! De holistische aanpak krijgt mijn voorkeur. Maar alles wat je niet op via een holistische aanpak adequaat genoeg kunt oplossen, blijft gebied voor de reguliere geneeskunde. In die opzet krijgt de reguliere geneeskunde alsnog een heel groot aandeel, waarschijnlijk zelfs het overgrote merendeel voor haar rekening. De reguliere geneeskunde heeft enorm veel kennis en kunde in huis. Ik wil dat niet onderschatten! Daar waar mogelijk dienen regulier en alternatief zij aan zij, dus in nauwe samenwerking patiënten te diagnosticeren en te behandelen.

Verschil tussen reguliere en alternatieve aanpak

Zelf ben ik ooit bij een acupuncturist geweest. Je krijgt daar meteen een intakegesprek 'van heb ik jouw daar'. Ze vragen je daadwerkelijk het hemd van je mouw. Heb je dit ooit gehad, heb je dat ooit gehad. Vervolgens gaan zij overal drukken en voelen. Doet het pijn als ik dit doe of dat doe? Vragend en voelend wordt je lichamelijke en geestelijke constitutie volledig in kaart gebracht. Dat heeft mijn huisarts nog nooit gedaan. Ik was in positief opzicht zeer onder de indruk. Je voelt meteen aan: zo moet het! Natuurlijk houdt alles; je lichaam, geest en organen onderling verband met elkaar. Natuurlijk moet je niet alleen vragen naar de emotionele of juist naar de fysieke kant van het verhaal. Als mens ben je een geheel. Alles houdt in meer of mindere mate verband met elkaar. Dat is de kern van een holistische visie.

Het etiket: in het reguliere circuit leidt een optelsom van een aantal symptomen tot een diagnose. Bijvoorbeeld als je last hebt van spierpijn, vermoeidheid, hoofdpijn, depressies en temperatuurverhogingen, volstaat de optelsom van deze symptomen misschien wel voor een reguliere arts om bijvoorbeeld de diagnose fibromyalgie te stellen.

Hoe weet je dan het onderscheid tussen echte en schijnbare fibromyalgie? Dat heeft alles te maken met het stellen van een goede diagnose. Acupunctuur stelt geen diagnose op basis van enkele symptomen, maar kijkt naar het geheel. Ieder mens heeft een bepaalde samenstelling van energie en dat houdt in dat die bepaalde mens vatbaar is voor bepaalde aandoeningen. Met andere woorden: de een is gezien zijn lichamelijke en fysieke gesteldheid vatbaarder voor de ene aandoening, terwijl de ander vatbaarder is voor een andere aandoening. Zo weet een acupuncturist aan de hand van de lijst met gegevens uit het intakegesprek of het al dan niet waarschijnlijk is dat deze patiënt bijvoorbeeld last zou kunnen hebben van artritis.

Voor het stellen van een goede diagnose moet je niet alleen kijken naar de symptomen, maar naar de algehele gesteldheid (constitutie) van de patiënt, en met je daarna nagaan of het ziektebeeld van bijvoorbeeld fibromyalgie in het plaatje past (of het overeenkomt met de energiemogelijkheden van deze patiënt). Een aandoening staat niet los van de persoon: de karaktereigenschappen van een persoon zijn medebepalend voor een bepaalde aandoening.

Overigens bestaan aandoeningen als fibromyalgie zowel vanuit NAET als vanuit acupunctuur gezien niet. Als je iemand met fibromyalgie gaat behandelen en je vraagt via de spiertest: heeft deze persoon fibromyalgie, dan zegt het lichaam nee. NAET en acupunctuur geven geen naam aan een verzameling symptomen. Bij acupunctuur praat men in termen van 'dysbalansen' (onbalansen) van het lichaam en vraagt zich vervolgens af hoe de balans weer te herstellen zodat de aandoening kan verdwijnen. Waarom is er een dysbalans. Bij NAET vraagt men zich af: welke allergieën/emotionele blokkades liggen er ten grondslag aan de aandoening en hoe kun je deze uitschakelen. (Of je het nu een 'dysbalans of een 'allergie' noemt maakt m.i. niet zo veel verschil.)

Een acupuncturist vraagt zich af: waar bevinden zich holistisch gezien de blokkades van de energie? Een voorbeeld. In het geval van astma, praat je over een longaandoening. In het geval van artritis praat je over een aandoening in de spieren en de gewrichten. Astma en artritis hebben op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken. Maar in de acupunctuur hebben longen, de gewrichten en de spieren wel degelijk met elkaar te maken. De gewichten, de spieren, de pezen, horen namelijk bij de leverenergie. En de longen heersen over de lever. Als de longen minder presteren, hebben ze minder controle over de lever. Dat astma kan leiden tot artritis, daar kijken acupuncturisten dus niet van op.

Conclusie: de naam die in het reguliere circuit wordt gegeven aan een aandoening zegt niets over de oorzaak van de aandoening. Het is slechts een etiket dat men plakt op een verzameling van symptomen.