Jordy baby, slecht slapen, slecht eten, intolerant voor salicyzuur

Jordy's moeder wist dat er meer aan de hand was toen haar zoon Jordy zo weinig sliep en veel huilde. Intolerant voor salicyzuur: en het gekke was dat Jordy nou juist graag dingen at die rijk zijn aan salicyzuur, zoals appelmoes en yoghurt.

Hoi Lenard,

Jordy's verhaal op papier zetten, daar vraag je me wat. Dat wordt een heel epistel hoor, bereid je maar voor op een lang verhaal, maar om andere mensen te helpen doe ik het graag.

Het verhaal begint toen Jordy ongeveer 5 a 6 maanden oud was en al wat vast voedsel mocht eten. In het begin ging dat hartstikke goed. Hij vond alles lekker en at ook alles op. Toen begon het erin te sluipen. Jordy begon slecht te slapen, overdag als hij slaap had, sliep hij 15 tot 20 min. Gek werd ik daarvan. Als ik dacht, hij slaapt..., ik kan even wat doen, werd hij weer wakker maar was dan niet vervelend of zo maar was gewoon wakker en wilde bij mij zijn (in mijn buurt hij moest mij zien).

Toen kwamen de nachten! Als we Jordy naar bed hadden gebracht, sliep hij wel een poosje maar werd dan gemiddeld 15 keer wakker per nacht en maar huilen en huilen. En ik voelde aan dat hij ergens pijn had, maar zeggen kon hij het natuurlijk niet. Ik liep dan een poosje rond met hem tot hij weer sliep en als ik hem dan weer in bed had gelegd en op weg was naar mijn eigen bed, begon hij weer te huilen. Hierop zeiden veel mensen "laat hem maar eens huilen hij valt zelf wel weer in slaap", of "je verwent hem te veel hij weet dat als hij huilt hij opgepakt wordt". Maar mijn intuitie zei heel wat anders, er was iets met hem aan de hand al wist ik niet wat.

Mijn man sliep overal doorheen. Dat lijkt onvoorstelbaar want Jordy huilde niet even maar soms best wel een kwartiertje of zo en ook wel best hard. De volgende morgen moest ik weer present staan om mijn man te verzorgen (die zat met een hernia thuis) en om mijn oudste zoon naar school te brengen. Zelf heb je als moeder nog last van je hormonen die nog door elkaar liggen, het was ook een hele warme zomer, dus dit alles bij elkaar zorgde dat ik er echt doorheen zat. Maar ik moest door. Ik stond gewoon niet bij de vermoeidheid stil, ik had ook geen keus, mijn ene been voor de andere.

Op het consultatieburo heb ik dit diverse malen gezegd. Het advies wat ik kreeg was "doe Jordy maar iedere avond om 11 uur in bad, dan slaapt hij vast wel door". Uitgeprobeerd heb ik het niet want daar had ik de kracht niet voor. Als ik ‘s-avonds niet om 8 uur in bed lag was ik de andere dag helemaal niets waard. Ook dit heb wel eens gezegd, maar het advies bleef hetzelfde.

In de tussentijd ging Jordy ook slecht eten. Een moeilijke eter werd het, ook dit werd afgedaan met: kinderen van deze leeftijd eten wel meer slecht, blijf het maar aanbieden bij hem en als hij echt honger heeft gaat hij vanzelf wel eten. Maar het werd van kwaad tot erger. Op het laatst at Jordy alleen nog appelmoes en yoghurt. Nou dacht ik nog: dit eet hij tenminste nog, dan geef ik hem dit wel. Zelfs een boterham met suiker, leverpastei of andere zoetigheid wilde hij niet meer.

Op een keer had Jordy gezien dat ik vitamine D druppels op zijn stukje brood deed en als ik dit erop deed nam hij wel een hapje, dus probeerde ik hem voor de gek te houden en deed net alsof ik de druppels erop deed. Na een paar keer had hij dit door en dit werkte dus ook niet meer. Radeloos werd ik ervan ik heb van alles geprobeerd om hem wat te laten eten maar op het laatst nam hij echt alleen nog maar een beetje appelmoes en yoghurt. (achteraf blijkt dat hier heel veel salicylzuur in zit).

Na een aantal maanden getobt te hebben, zei iemand van de zwangerschaps gymgroep tegen me: 'ga eens naar Gery met hem.' Zo gezegd zo gedaan. Ik heb Gery gebeld en ze zei direct, ja hoor ik kan jullie wel helpen. Kom morgenochtend om tien uur maar en schrijf even op wat Jordy zoal eet de hele dag en drinkt. Nou die lijst was snel klaar. De andere dag zijn we naar Gery toe gegaan.

Het eerste wat ze deed was haar hand op Jordy zijn hoofd leggen en daar energie vandaan haalde, zo verklaarde ze. Er kwam een lijst bij met allerlei verschillende allergieen en ze schreef wat op de lijst en ze vertelde naderhand wat er aan de hand was met Jordy. INTOLERANTIE VOOR SALICYLZUUR. Nou daar hadden we nog nooit van gehoord! Gery vertelde dus dat in appelmoes en yoghurt veel salicylzuur zit en dat we het moesten vergelijken met: iemand die rookt, zijn sigaret uitmaakt en even later snakt zijn lichaam alweer naar de nicotine, in Jordy's geval salicylzuur.

Nou dat was best even schrikken, salicylzuur daar hadden we nog nooit van gehoord. Niet in de familie, kennissenkring of buren of wat dan ook, nog nooit van gehoord. Met een soort dieet op zak gingen we weer naar huis met een lijst van dingen die Jordy wel en niet mocht hebben nou ik kan je verzekeren: DAT WAS NIET VEEL. B.v. 3 halve bananen per week, geen suiker meer, evenals geen appelmoes en yoghurt, 2x een kwart appel per week, peer om de dag, geen kaas, worst, hagelslag, vlokken, muisjes, chocopasta, pindakaas, enz. meer op brood. Brood mocht hij wel, evenals melk. Geen limonade, vruchtensappen of iets dergelijks, geen aardappels, groente, vlees, vis, het is eigenlijk te veel om op te noemen. Soms had ik niet meer voor hem als een boterham alleen met boter. Maar lekker dat hij dat vond.

Even terug naar het verhaal, eenmaal thuis moesten we toch wel speciale dingen voor Jordy halen die ik nog nooit in huis had gehaald maar dat gaf niet want ik wist nu eindelijk dat ik toch wel gelijk had en dat er toch wel iets niet goed zat bij Jordy. En gehuild heb ik natuurlijk ook, want ik had hem appelmoes en yoghurt gegeven terwijl dat het slechtste was wat ik hem kon geven! Wist ik veel. Gery zei toen we bij haar weggingen: "het kan van de week nog erger met Jordy worden". Op dat moment dacht ik nou het kan niet slechter gaan als nu, want hij had toen een hele slechte nacht achter de rug, ik had bijna de hele nacht opgelopen met Jordy. Maar het werd wel erger! Ik was de wanhoop nabij maar had ook zoiets van: Gery heeft dit gezegd en dit was allemaal waar geworden dus ik had vertrouwen erin dat het snel beter zou gaan.

Na 1 week had Jordy de hele nacht doorgeslapen en dorst ik niet bij hem te gaan kijken, omdat ik dacht dat er iets aan de hand was met hem. Mijn man uit bed gestuurd om te kijken en Jordy lag heerlijk te slapen! Wat een genot. We zagen hem vanaf dat moment vooruitgaan, het eten ging beter en het huilen werd minder intens. Ik moest er nog wel ongeveer 10x per nacht uit maar we zagen verbetering. Na ongeveer 4 weken gingen we weer naar Gery terug en het dieet werd iets uitgebreid, niet veel maar goed, we waren er nog lang niet. Hierna mochten we iets langer wegblijven, en we gingen geregeld naar Gery terug. Het huilen werd steeds minder alleen het doorslapen lukte nog niet zo goed. Maar ik was allang blij dat ik er niet meer zo vaak uit hoefde. Zo zijn we een aantal jaren doorgegaan maar de laatste jaren was er weinig vooruitgang.

Op een gegeven moment ben ik gaan zoeken naar iemand in de kinesiologie hier in het dorp. Die vonden we gelukkig al vrij snel en we zijn toen naar Jessica gegaan. Zij benaderde de intolerantie van Jordy op een hele andere manier en toen we een aantal keren bij haar waren geweest kwam Jessica al vrij snel tot de conclusie dat hij eigenlijk alles mocht eten. Misschien kwamen we op het juiste moment naar Jessica toe, was Jordy er misschien toen wel aan toe om alles te eten, of kwam het door de puberteit die inmiddels ingezet was en waarvan Gery altijd gezegd had als ik vroeg of hij er overheen kon groeien: misschien in de puberteit als zijn hormonen door elkaar komen te liggen, wie zal het zeggen.

In de tussentijd voor wij naar Jessica gingen zijn we voedingssupplementen gaan gebruiken en dit heeft Jordy ook heel erg goed gedaan, zijn immuumsysteem werd een stuk sterker, en toen we in die periode naar Gery teruggingen zag ook zij dat de voedingssupplementen heel erg veel verbetering brachten, Jordy werd een stuk sterker en mocht daarna een aantal dingen in een keer meer, maar toch dorst ik het niet aan om Jordy meer dingen te geven, ik was bang voor de terugval. Want wie dit niet heeft meegemaakt kan zich niet voorstellen door wat voor een hel ik ben gegaan toen. Dat was toen ook mijn grootste angst in die periode, stel je voor dat Jordy wat eet wat eigenlijk niet mag en daardoor een terugval krijgt. Dit alles bij elkaar heeft bijna 12 jaar geduurd en al die tijd moest ik bijhouden in een schrift wat hij dagelijks naar binnen kreeg. Van snoep tot fruit en van brood tot aardappels met groenten. Zelfs natuurlijk wat hij dronk.

We zijn begin van dit jaar naar Jessica geweest en nu mag Jordy alles eten, drinken en snoepen. Het eerste wat hij deed was een boterham met chocopasta nemen, en het is voor mij nog steeds een waar genoegen om hem een boterham met chocopasta of pindakaas of waar hij dan ook maar trek in heeft te nemen. Hij vindt het zelfs nu moeilijk om te kiezen, dan zegt hij wel eens; wat zal ik op mijn brood nemen, mam? Hiervoor heb ik het gedaan om hem zelf te kunnen laten kiezen wat hij wil. Proberen doet hij alles, als er iets is wat hij nog nooit gegeten heeft probeerd hij het toch en meestal vind hij het lekker. Hij kan ook zo heerlijk genieten van alles wat nieuw voor hem is. Het heeft wat tijd en geld gekost maar het is het allemaal zo ongelooflijk waard geweest. Je wilt tenslotte het beste voor je kind.

Nou is dat een epistel geworden of niet?

Ik ga nu afsluiten en mochten er nog vragen zijn, stel ze gerust.

Veel groeten van Greet Schipper en Jordy.